Menu
Er is al een Europees octrooisysteem sinds 1973. De octrooien die door het Europese octrooibureau worden verleend worden "Europese octrooien" genoemd. Het Europese octrooibureau staat los van de Europese unie. Bij het Europese octrooibureau, of feitelijk bij het Europese octrooiverdrag, zijn 38 Europese landen aangesloten, inclusief Noorwegen, Zwitserland, en Turkije. Binnen de Europese Unie zijn er verdragen tot stand gekomen voor een Unitair octrooi ("Europees octrooi"). Het Unitaire octrooi kan door de octrooihouder gekozen worden na verlening van het Europese octrooi (door het Europese octrooibureau). Het voordeel van dit Unitaire octrooi is dat het geldig zou moeten zijn voor de gehele Europese Unie, terwijl het Europese octrooi geldig is voor de afzonderlijke landen aangesloten bij het Europese octrooiverdrag. Dat betekent dat voor het Unitaire octrooi procedures inzake nietigheid en inbreuk centraal en Europabreed gevoerd kunnen worden, terwijl bij het Europese octrooi dit per land geregeld wordt.
Niet alle 28 landen die (nog wel) aangesloten zijn bij de Europse Unie zullen de desbetreffende verdragen ondertekenen; vooralsnog doen Kroatie en Spanje niet mee. Dat betekent dat er na verlening van het Europese octrooi verschillende systemen zullen bestaan voor landen niet binnen de EU, landen binnen de EU die niet meedoen met de Unitaire octrooiverdragen, en landen die aan alles meedoen. Voor ratificatie van de verdragen is het essentieel dat Frankrijk, Duitsland en het United Kingdom ratificeren. Er was tot de Brexit zicht op een daadwerkelijke introductie van het Unitaire octrooi in 2017. Echter, de ratificatie door UK is met de uitslag van het Brexit-referendum op zijn minst onzeker.